Ծեծը դաստիարակության մեթոդ չէ

[Մելինե Մելքումյան]

Բոլորովին վերջերս սոցիալական կայքերում լայնորեն քննարկվեցին տարբեր կրթօջախներում երեխայի հանդեպ կիրառված բռնության դեպքեր,ընդ որում խոսքը գնում էր թե' հոգեբանական, թե' ֆիզիկական բռնության մասին:Միաժամանակ բավականին երկար քննարկվեց նաև <<Ընտանեկան բռնությունների մասին>> օրենքի նախագիծը....
Ցավոք սրտի երեխայի հանդեպ կիրառվող բռնությունը լայն տարածում ունի նաև մեր իրականության մեջ:ԵՎ ցավալի է,որ բռնություն կատարողը հաճախ երեխայի մայրն է:Երեխաները ծեծվում և նսեմացվում են ոչ միայն <<վատ վարքի>>, ծնողին <<չենթարկվելու>>, այլ նաև վատ սովորելու,ցածր գնահատականների և ընկերներից առաջադիմությամբ ետ մնալու համար:
Ինչպիսի՞ աշխատանք պետք է տանեն դասղեկները բռնության ենթարկվող աշակերտի և բռնարար ծնողի հետ...

[Էմմա Խաչատրյան]

Բոլորովին վերջերս սոցիալական կայքերում լայնորեն քննարկվեցին տարբեր կրթօջախներում երեխայի հանդեպ կիրառված բռնության դեպքեր,ընդ որում խոսքը գնում էր թե' հոգեբանական, թե' ֆիզիկական բռնության մասին:Միաժամանակ բավականին երկար քննարկվեց նաև <<Ընտանեկան բռնությունների մասին>> օրենքի նախագիծը....
Ցավոք սրտի երեխայի հանդեպ կիրառվող բռնությունը լայն տարածում ունի նաև մեր իրականության մեջ:ԵՎ ցավալի է,որ բռնություն կատարողը հաճախ երեխայի մայրն է:Երեխաները ծեծվում և նսեմացվում են ոչ միայն <<վատ վարքի>>, ծնողին <<չենթարկվելու>>, այլ նաև վատ սովորելու,ցածր գնահատականների և ընկերներից առաջադիմությամբ ետ մնալու համար:
Ինչպիսի•աշխատանք պետք է տանեն դասղեկները բռնության ենթարկվող աշակերտի և բռնարար ծնողի հետ...

ՇՆորհակալություն հարգելի՛ Մելինե, արդիական թեմա եք առաջարկել։Համամիտ եմ ձեզ հետ։Ծեծը դաստիարակության մեթոդ չէ։Պատժի մեթոդներն են՝ սաստող հայացք, խիստ վերաբերմունք, անհատական զրույցներ և այլն:
Առաջարկում եմ նաև ընթերցել իմ թեման՝<<Պատժի ձևերը դպրոցում>>։Այնտեղ կգտնեք խորհուրդներ։

[Էմմա Խաչատրյան]

Փաստեր երեխաների նկատմամբ իրականացված բռնության հետևանքների վերաբերյալ
Երկարամյա հետազոտությունների արդյունքները վեր են հանել մի շարք բացասական հետևանքներ՝ երեխայի նկատմամբ բռնության
և անտեսման զոհերի հետ կապված,որոնք ներառում են՝
-մահ,
-ֆիզիկական և մտավոր հաշմանդամություն,
-սթրես և ֆիզիկական առողջության հետ կապված խնդիրներ,
-թերարժեքություն և ցածր ինքնագնահատական,
-կրթության ոլորտում անհաջողություններ,
-հոգեբանական և վարքային խնդիրներ,
-քնի խանգարում և հետտրավմատիկ սթրես,
-մտավոր առողջության խնդիրներ,
-սնվելու խանգարումներ և ինքնավնասում,
-կախվածություն ալկոհոլից և թմրանյութերից,
-հետագայում տանջանքների ենթարկվելու ռիսկի մեծացում,
-զոհերն հետագայում իրենք են դառնում բռնություն գործադրողներ(բռնացողներ)։
<<Դրական ծնողավարման ձեռնարկ>>

[Մելինե Մելքումյան]

Հարգելի' Էմմա, շնորհակալ եմ արձագանքի համար:Ինձ ավելի շատ մտահոգում են ընտանիքում բռնության ենթարկվող երեխաները ,որովհետև ինչպես ինքներդ նշեցիք,բռնության ենթարկվողները հաճախ նաև ագրեսիվ վարք են ցուցաբերում հասակակիցների հետ շփման ժամանակ:

[Մելինե Մելքումյան]

Ընտանիքում բռնության ենթարկվող երեխաները հաճախ դառնում են դժվար դաստիարակվող երեխաներ.նրանք կամ չափախանց ագրեսիվ են ,կամ չափազանց վախվորած ու ինքնամփոփ:

[Էմմա Խաչատրյան]

Շատ դեպքերում պատիժը բռնության սկիզբն է դառնում։Թե՛ բառացի և թե՛ ոչ բառացի պատժամիջոցները պարունակում են երեխայի նկատմամբ բռնություն։
Պատիժ՝
-ենթադրում է թեթև ֆիզիկական վնասվացքներ,օրինակ՝ հարվածել,ապտակել և այլն,
-ծնողները,ուսուցիչները դա ընդունում են որպես ուսուցման գործիք,
-մեծահասակը,ով պատժում է,չի ճանաչում պատիժը որպես բռնություն։
Դա չճանաչված բռնության ձև է։

Բռնություն՝
-ենթադրում է թեթև և ծանր ֆիզիկական վնասվածքներ,ֆիզիկական կամ հոգեբանական բռնություն,
-սովորաբար չունի ուսուցողական նպատակ,
-բռնացողը լիովին տեղյակ է,որ իր գործողությունը բռնություն է։
<<Դրական ծնողավարման ձեռնարկ>>

[Մելինե Մելքումյան]

Մտահոգիչը հենց Ձեր նշած <<չճանաչված բռնություններն են>> , քանի որ այս դեպքում ծնողը լիովին վստահ է որ իր երեխայի դաստիարակությունը ճիշտ հունով է ընթանում,երբեմն կարող է նաև գլուխ գովալ, թե որ արարքի համար երեխային ինչով և ինչքան ծեծեց: Նման ծնողները այնքան վստահ են իրեց կիրառած մեթոդի վրա, որ նույնիսկ նման մոտեցում են պահանջում երեխայի դաստիարակից,դասվարից դասղեկից...Այսինքն այն միակ մարդը ,ով պետք է ամեն կերպ ամեն ինչից պաշտպաներ իր երեխային ,դեռ մի բան էլ ուրիշներից է պահանջում ,որ ծեծեն իր երեխային:

[Էմմա Խաչատրյան]

Մտահոգիչը հենց Ձեր նշած <<չճանաչված բռնություններն են>> , քանի որ այս դեպքում ծնողը լիովին վստահ է որ իր երեխայի դաստիարակությունը ճիշտ հունով է ընթանում,երբեմն կարող է նաև գլուխ գովալ, թե որ արարքի համար երեխային ինչով և ինչքան ծեծեց: Նման ծնողները այնքան վստահ են իրեց կիրառած մեթոդի վրա, որ նույնիսկ նման մոտեցում են պահանջում երեխայի դաստիարակից,դասվարից դասղեկից...Այսինքն այն միակ մարդը ,ով պետք է ամեն կերպ ամեն ինչից պաշտպաներ իր երեխային ,դեռ մի բան էլ ուրիշներից է պահանջում ,որ ծեծեն իր երեխային:

Ցավալի է,որ կան դեռ այդպիսի ծնողներ և ուսուցիչներ։Դրա համար բոլորս միասին պիտի պայքարենք,որպեսզի նման դեպքեր չլինեն։Քանի որ նրանք պատկերացում չունեն նման պատժի հետևանքների մասին։

[Էմմա Խաչատրյան]

Խորհուրդներ զայրույթի վերահսկման վերաբերյալ․
1․Նախքան որևէ բան ասելը կամ անելը՝ հաշվեք մինչև 10-ը։Եթե դեռ բարկացած եք,դուրս եկեք և ժամանակ հատկացրեք ինքներդ
ձեզ հանդարտվելու։
2․Թուլացրե՛ք ուսերը,խորը շնչե՛ք և ինքներդ ձեզ համար կրկնե՛ք հանգստացնող արտահայտություն,օրինակ՝ <<հանդարտվի՛ր>>։
3․Ձեռքերը դրե՛ք մեջքի հետևում և ինքներդ ձեզ ստիպե՛ք սպասել։Ոչինչ մի՛ ասեք մինչև չհանդարտվեք։
4․Դուրս եկեք զբոսանքի և մտածե՛ք իրավիճակի մասին։Մտածե՛ք այն մասին,թե ինչու ձեր երեխան իրեն նման կերպ դրսևորեց։
Փորձե՛ք դիտարկել արարքը նրա տեսանկյունից։Գտե՛ք այնպիսի պատասխան,որը կհարգի երեխայի տեսանկյունը և միևնույն
ժամանակ կբացատրի, թե ինչու դուք բարկացաք։
5․Գնացե՛ք որևէ խաղաղ վայր և մշակե՛ք քայլեր հետագա դաստիարակման դրական մոտեցումների ուղղությամբ։Վերադարձե՛ք
երեխայի մոտ,երբ արդեն մշակել եք գործողություններ ձեր երկարաժամկետ նպատակների համար,որը կապահովի ջերմություն,
կառուցողական մոտեցում և կհարգի այն,ինչ ձեր երեխան մտածում և զգում է։
6․Հիշե՛ք,որ իրավիճակը հնարավորություն է ձեզ համար՝ սովորեցնելու ձեր երեխային,թե ինչպես կարելի է բախումները հաղթահարել հաղորդակցման և խնդիրների լուծման միջոցով։
<<Դրական ծնողավարման ձեռնարկ>>

[Մելինե Մելքումյան]

Խորհուրդներ զայրույթի վերահսկման վերաբերյալ․
1․Նախքան որևէ բան ասելը կամ անելը՝ հաշվեք մինչև 10-ը։Եթե դեռ բարկացած եք,դուրս եկեք և ժամանակ հատկացրեք ինքներդ
ձեզ հանդարտվելու։
2․Թուլացրե՛ք ուսերը,խորը շնչե՛ք և ինքներդ ձեզ համար կրկնե՛ք հանգստացնող արտահայտություն,օրինակ՝ <<հանդարտվի՛ր>>։
3․Ձեռքերը դրե՛ք մեջքի հետևում և ինքներդ ձեզ ստիպե՛ք սպասել։Ոչինչ մի՛ ասեք մինչև չհանդարտվեք։
4․Դուրս եկեք զբոսանքի և մտածե՛ք իրավիճակի մասին։Մտածե՛ք այն մասին,թե ինչու ձեր երեխան իրեն նման կերպ դրսևորեց։
Փորձե՛ք դիտարկել արարքը նրա տեսանկյունից։Գտե՛ք այնպիսի պատասխան,որը կհարգի երեխայի տեսանկյունը և միևնույն
ժամանակ կբացատրի, թե ինչու դուք բարկացաք։
5․Գնացե՛ք որևէ խաղաղ վայր և մշակե՛ք քայլեր հետագա դաստիարակման դրական մոտեցումների ուղղությամբ։Վերադարձե՛ք
երեխայի մոտ,երբ արդեն մշակել եք գործողություններ ձեր երկարաժամկետ նպատակների համար,որը կապահովի ջերմություն,
կառուցողական մոտեցում և կհարգի այն,ինչ ձեր երեխան մտածում և զգում է։
6․Հիշե՛ք,որ իրավիճակը հնարավորություն է ձեզ համար՝ սովորեցնելու ձեր երեխային,թե ինչպես կարելի է բախումները հաղթահարել հաղորդակցման և խնդիրների լուծման միջոցով։
<<Դրական ծնողավարման ձեռնարկ>>

Հարգելի Էմմա, անչափ շնորհակալ եմ արձագանքի և կարևոր խորհուրդների համար :