Արարչապատկեր մարդը Աստծո

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Երկնքից մեզ տրված են հոգևոր և նյութական գանձեր, կարողանանք տեր լինել արարումի հրաշքին.

***
Ներդաշնակություն, սեր ու աշխատանք,
Երկնքից տրված արարում Վերին,
Ապրում ենք, ձգտում էլի ու էլի,
Ինչու՞ է կյանքը, Տե՛ր, այսքան թերի:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Կարևոր, շար կարևոր է, որ մարդու խիղճը արթուն լինի, լինի մաքուր:

***
Խոհերի գետը խեղդու՜մ է մարդուն,
ԳԵտը տենչում է լույս, ծափ ու ծիծաղ,
Մեր խիղճը պահի՛ր մաքուր ու արթուն,
Մեզ կյա՛նք շնորհիր, Տե՛ր Ամենակալ:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Հավատավոր խոնարհություն

Թրթռում է լույսը մեր հոգնած աչքերին, ու մենք նայում ենք երկինք, ու լուսավոր մաքրության անապակ կարոտն է ծաղկում մեր հոգիներում: Մտորումները դառնում են աղոթք առ Բարձրյալ:
Այս բազմաչարչար հողագնդի վրա մարդու բազմաչարչար մարմինն ու հոգին դեգերում են, փնտրում, տանջվում, բայց նաև մտորում, սիրում, արարում...
Ո՞վ ենք մենք, որ կարող ենք հրճվել՝ «սիրտս երկինք է», որ կարող ենք հավերժությունն զգալ, ապրել հավերժությամբ: Մենք՝ հյուլեական ու չնչին, մենք՝ լուսավոր մի ասուպ՝ խավարի փայլատակումներով, մենք...
Իր մտքի խորխորատներով մարդը կարող է սավառնել երկրից երկինք, դատարկությունից հավերժություն, կարող է ընկնել ու բարձրանալ, կարող է ընկնել ու... չբարձրանալ: Մարդը՝ գուրգուրանքի, սիրո, փաղաքշանքի կարոտ, տիեզերքի այս մանուկը: Մարդը, որ ուզում է սիրել ու սիրվել, նվիրել ու ունենալ, որ ուզում է մարդ մնալ: Որ իդեալներ, նպատակներ է գտնում ու հորինում և հաճախ մոռանում, որ ինքն ընդամենն արարած է, ինչպես բոլորը: Որ աշխարհը միայն իրենը չէ, այլ բոլորինը, որ ամեն ինչ կամ շատ բան ունենալով՝ կարող է մեր Արտաշես արքայի նման հառաչել, որ չի կարելի մարդու բարեբախտությանը երանի տալ մինչև նրա մահը:
/շարունակելի/

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Կարծես թե մենք գտնում ենք նաև մեր կամքով ու մեղքով /ոչ միայն ժամանակի, ուրիշների/ մեր կողմից լքված հավատը: Ապրում էինք առանց հավատի, առանց ինքներս մեզ:Իսկ հիմա՞. հավատու՞ մ ենք Աստծուն, հավատու՞մ ենք հավերժությանը, ի զորու ենք հավերժության հոլովույթի մեջ գտնելու ինքներս մեզ, արժանի՞ ենք համարում, կարո՞ղ ենք հուսալ, հավատալ, սիրել ու տոկալ, ներել: Կարո՞ղ ենք... թեև հաճախ ենք շատերս մտորում տերյանական այս մաքուր հավատով.

Պետք է տոկալ ու գթալ,
Պետք է այրվել ու սիրել
Եվ աննկուն համբերել,
Պետք է անվերջ հավատալ...

Հավատալ ինքդ քեզ, լույսին, բարությանը, մաքրությանը, հեքիաթներին, հրաշքին... Ունենալ մաքուր, անխաթար, սիրառատ հավատ առ Աստված՝ Արարիչը երկնի ու երկրի ու բոլոր արարածների: Կարողանու՞մ ենք մնալ Աստծո ստեղծած բանական արարած, անխաթա՞ր ենք պահում մեր հոգում Աստծո լույսը՝ Բանը, որ ի սկզբանե էր, Աստծո խոսքը, մեր բանականությունը, միտքն ու հոգին, մեր խոսքն ու խոհը, խիղճն ու հավատը: «Տարօրինակ, տարօրինակ մարդ արարած». ցավով եմ հիշում այս տողը, քանզի՝ «Ու հեռու է մինչև մարդը իր ճամփան»: Հեռու է, եթե հավատավոր խոնարհությամբ չցանկանք գնալ դեպի կատարելություն, եթե չգնանք ներելով ու սիրելով, մեզ չգերադասելով, հավատավոր խոնարհությամբ, որ պիտի մեզ տանի դեպի «եզերքն Ամենտի»:
Մեղքի նարեկյան տիեզերածավալ զգացողությամբ պիտի կանգնենք Աստծու ու մեր խղճի առաջ, ու պիտի թեթև լինի խիղճը, անկշիռ, անգո, որ դառնա ու լինի մարդ արարածի անհուն գանձը:
Մաքուր հոգով ու մանկան անարատությամբ մարդկային հոգին՝ ընծան երկնային, պիտի պահի լուսավոր ու անեղծ: Յուրաքանչյուրիս հոգում ղողանջի պիտի նարեկյան անլուռ զանգը, որ չարությունը չարթնանա, որ պայծառ լինի հոգին, խանդավառ՝ հույսը, լուսե՝ սերը, հավերժող՝ հավատը:Արցունքալույս լինի աղոթքը, անհուն և աղոթընծա՝ արարածի տված փառքը իր Արարչին:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Մաքրացոլ հավատ

Աղոթում էր կինը: Սուրբ Պատարագի հոգեպարար լույսն էր նրա հոգում: Մրմնջում էին նրա շուրթերը, մրմնջում էր հոգին: Փառք էր տալիս Տիրոջը, աղաչում ու աղերսում. նա համակ նվիրում էր, համակ զղջում, և քավության ու ապաշխարանքի արցունքից թաց էին կնոջ աչքերը, թաց էր հոգին, որ լողում էր տիեզերական անհունում: Կինը խոսում էր ի՛ր Աստծո հետ: Նա լսում էր Տիրոջ Խոսքը, և խաղաղություն էր ճառագում նրա արցունքաշող հավատից: Մաքրացոլ հավատով խոստովանում և երկիր էր պագանում: Պատարագին ներկաները երկյուղած հարգանքով էին նայում ծնկաչոք խոնարհված կնոջ լուսե հավատին:
Իսկ մանուկնե՞րը: Նրանց համար հաճելիորեն զարմանալի էր մեծի անարատ նվիրումը Աստծուն, թեև նրանք դեռ չգիտեն, որ կինն այդ կարողացել էր կամ ձգտում էր իրենց նման մանուկ մնալ՝ անխաթար հոգով ու լուսեղեն անմեղությամբ: Այս մանուկները՝ դեռևս մանկիկներն ու պատանեկացող երեխաները, ի տարբերություն նաև իրենցից շատերի ծնողների, որ եկեղեցի են մտնում երբեմն-երբեմն, մոմ վառում և հեռանում, գիտեն, որ Աստծու տունն են մտնում, որտեղ մնալ է պետք, Աստծո հետ հաղորդակցվել:
Տե՛ր, մաքրությու;ն ու հավատի անեղծ լու՛յս նվիրիր Սրբի աճյունը ամփոփող հողի տիրոջը, Հայոց աշխարհին, համայն մարդկությանը, ամենեցուն:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Փրկիչն աշխարհի

Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոս. Որդին Աստծո, Սուրբ Երրորդության անձերից մեկը, Աստված, Բանն Աստծո, Լոգոսը: Ամեն բան Նրանով եղավ: Փրկիչն աշխարհի, որ Հոր կամքով և Սուրբ Հոգով եկավ աշխարհ, մարդեղացավ, իր աստվածային էության հետ միավորեց մարդու բնությունը, որ ազատի նրան մեղքից: Աստված մարդացավ, որպեսզի մարդն աստվածանա: Մարդեղացած Քրիստոս և՛ Աստված է, և՛ կատարյալ մարդ. ո՛չ աստվածայինն է գերիշխում մարդկության վրա, և ո՛չ էլ մարդկայինն է լուծվել աստվածայինի մեջ: Ադամական ժառանգական մեղքից զերծ Քրիստոս Իր վրա վերցրեց մեր մեղքերի պատիժը: Մահով հաղթեց մահին, ավերեց դժոխքը: Իր խաչով խաչեց մեղքը, հարությամբ ազատեց մեզ մահվան իշխանությունից: Նրանով է աշխարհի փրկությունը, Նա է ճանապարհը, որ տանում է դեպի հավիտենական կյանք: Հիսուս ցույց տվեց աստվածանալու ճանապարհը, սրբվելու ուղին: Մկրտությամբ մաքրվելով ադամական մեղքից, ապաշխարությամբ, հաղորդությամբ Հիսուսին ընդունելով՝ իր հավատքով և հավատքից բխող գործերով մարդը դառնում է Աստծո Որդու ժառանգակիցը՝ Աստծո որդի: Հիսուս երանության բանալի նվիրեց մարդուն, որ նրա հոգում բնակվի Աստծո արքայությունը: Գալու է Հիսուս և Իր Երկրորդ Գալստյանը դատելու է բոլորին՝ ըստ հավատի ու գործերի կա՛մ շնորհելով հավիտենական երանություն, կա՛մ դատապարտելով տանջանքի: Ապավինենք Հիսուսին՝ ակնկալելով փրկություն:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Կատարյալ սիրո մարմնացում

Կատարյալ սիրո մարմնացումն է ՀԻՍՈՒՍ, միջնորդ մարդու համար՝ Աստծուն դիմելու: Նրա շնորհիվ է մեր փրկությունը: Մեր դատավորն է Հիսուս, վարանումների ու անհուսության մեջ՝ մեր հույսը, մեղքի մեջ՝ մեզ հանդիմանողը, սիրո մեջ՝ մեր աջակիցը, աշխարհի անիմաստությունը իմաստությամբ լցնողը, մեզ հավերժին կապողն ու մեր խիղճը, շնորհի լույսը: Երբ մենք մեղքով, անհուսությամբ ու անհավատությամբ հեռանում ենք Նրանից, Նա միշտ բախում է մեր հոգու դռները: Թող որ աստվածային շնորհով միշտ բաց լինեն մեր հոգիները՝ Նրան ներս առնելու: Տա՛ Աստված, որ Նա միշտ մեր հոգում լինի: Աստված բնակվում է սիրո մեջ: Աստված սեր է: Թող մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհով մեր հոգում բնակվի Աստված, երկնառաք շնորհով մեր հոգիները լինեն Սուրբ Հոգու տաճար: Աղոթք հղենք առ Բարձրյալ, որ խոնարհության ուհավատի մեջ պահի մեզ:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Կա մի աշխարհ հեռավոր

Կա մի աշխարհ հեռավոր՝ լուսապայծառ ու բարի,
Ինձ կանչում է մի երազ այդ հեռավոր աշխարհից,
Ինձ կանչում է քնքշանքով դեպի եզերքն իրական,
Տե՛ր, բարեբե՛ր դարձրու՛ փախչող-թռչող իմ ներկան:

Մի՛ թող սիրտս հուսաբեկ, սին հույսերով մի՛ լցրու,
Տե՛ր, նվիրի՛ր հույսի բերք, անհուն ափդ հասցրու՛,
Պոկի՛ր ցավի հնոցից, ինձ լույսերու՛մ պահիր, Տե՛ր,
Ինձ դարձրու՛ լույս թախիծ, քո շնորհի լու՛յսը բեր:

Հավատավո՛ր դարձրու, Տե՛ր, և՛ արտասուք, և՛ ժպիտ,
Ինձ քո ափը հասցրու՛, սե՛ր շնորհիր, լույս ու խինդ,
Մի՛ թող հույսս իմ հույսին, կամքն իմ հինի՛ր քո կամքից,
Արժանացրու՛ քո լույսին, քո գթությամբ փրկի՛ր ինձ:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

***
Արցունքն է հալվում, ինչպես մոմի լույս,
Երազի լույսը դառնում է աղոթք,
Լուռ արտասվում են մոմերը հոգուս,
Տե՛ր պայծառացրու՛ լույսերս աղոտ:
Կյանքի այս ափին խեցի եմ գունատ,
Գանձս ավա՞զ է, թե՞՝ լույս մարգարիտ,
Տե՛ր, պահի՛ր հոգիս երազահավատ,
Սերս՝ մշտարթուն, հույսս՝ անառիկ:
Թող մաքուր սիրո լեռներ ունենամ,
Բարիք արարի օրերիս մեղուն,
Հավատս լցվի հույսով լուսերամ,
Ու մի օր հասնեմ քո լուսե հեռուն:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

***
Ես մոլորվել եմ այս մութ աշխարհում,
Եվ արցունքներից թաց է իմ հոգին,
Ու փորձություն է չարը միշտ բերում,
Ընկնում եմ, ելնում ու զղջում կրկին:
Հաճախ դառնում եմ ցավի խաղալիք,
Հաճախ է ցավը ճզմում իմ հոգին,
Տե՛ր, մաքրի՛ր չարից օրերս գալիք,
Տե՛ր, արտասվում է իմ հոգին կրկին:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

***
Լուսե ժպիտից ծաղկում է հոգին,
Լույս ես արարել մեր հոգում, Աստված,
Անաղարտվում է երազը կրկին,
Տե՛ր, մաքրի՛ր ցավը, վարանք ու կասկած:

Մեզ լույսո՛վ լցրու հավերժի շեմին
Եվ օրհնի՛ր սերը՝ հոգելույս ու պարզ,
Սրբի՛ր աստղալույս սպասումը իմ
Քո սիրով՝ անհուն, հավերժազուլալ:

Տագնապոտ սիրտս շատ է փոթորկվել,
Տե՛ր, զուլա՛լ դարձրու արցունքս խումար,
Կյանքի այս ափին շատ եմ տառապել,
Ների՛ր հուսահատ տագնապիս համար:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

***
Ես երազի այս ափին անուրջներ եմ ամբարել,
Տխրաշղարշ կարոտի լույսով լցրել իմ հոգին,
Հեղեղվել է արցունքս, տառապանքս՝ անտառվել,
Արտասվել է կարոտի ծաղկածիծաղ իմ այգին:

Լուսապայծառ իմ հոգին մեղմ ժպտում է քնքշանքով,
Իմ լուսանազ երազը արտասվում է մեղմագին,
Արտասվում է իմ սիրո լույս ցնորքը լուսածով,
Սրբագործի՛ր, Տե՛ր Աստված, ցավով լցված իմ հոգին:

[Արսենյան Մոդերատոր Գտնել բոլոր գրառումները Անձնագիր Փակել Արսենյան]

Հայի հավատը

Արարատված հույսերի ու հավերժաշող սիրո լույսերով է լցված հավատը հայի, որ նայում է երկինք: Հավերծության լույս թրթիռն է շողում Արարատն ի վեր: Այս հողն է մեզ պարգև տվել Աստված, այս հողը, որին հայրենիք թանկ անունն ենք տվել ու սրբացրել; Այս հողը, որտեղ իջավ Աստծո Միածին Որդին, այս հոոը, որ դարձավ նոր Բեթղեհեմ:
Աբգար հայ թագավորը մոլորյալ մարդկությունից հալածյալ Հւժիսուսին հրավիրում է իր քաղաքում ապրելու: Բացենք մեր հոգու դռները, որ այնտեղ բնակվի Հիսուս՝ ԱՍտված և Արարիչն ամենայնի:
թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալները Աստծո կամքով առաքվեցին երկիրը հայոց՝ օրհնությամբ լցնելու և հավատի հունդեր ցանելու: Լինենք բարեբեր հող քրիստոնեական սուրբ հավատքի համար: